.

.

افسوس که نامه ی جوانی طی شد
وان تازه بهاره زندگانی دی شد
آن مرغ طرب که نام او بود شباب
فریاد ندانم که کی آمد و کی شد

.

.

.

زندگی جز نفسی نیست ، غنیمت شمرش
نیست امید که همواره نفس برگردد
قیمت بحر در آن لحظه بداند ماهی
که به دام ستم انداخته در بر گردد

.

.

.

به دریا شکوه بردم از شب دشت
وزین عمری که تلخ تلخ بگذشت
به هر موجی که می گفتم غم خویش
سری میزد به سنگ و باز می گشت !

.

.

.

گر بوسه می خواهی بیا ، یک نه ، دو صد بستان برو
اینجا تن بی جان بیا ، زین جا سراپا جان برو
صد بوسه تر بخشمت از بوسه بهتر بخشمت
اما ز چشم دشمنان پنهان بیا پنهان برو

.

.

.

نگارا چشم تو ختم زمان است
که روح زندگی در آن نهان است
هر آنکس با نگاهت آشنا گشت
یقین تا روز محشر در امان است

.

.

.

گرچه از هجر تو من پژمان و بیمارم هنوز
در کمند زلف مشکینت گرفتارم هنوز
گرچه مویم شد سپید از نامرادیهای دهر
باز وصلت را به جان و دل خریدارم هنوز

.

.

.

از باور هر نگاه من بنویسید
از عشق از اشتباه من بنویسید
او غرق گناه است مجازاتش را
پای دل بی گناه من بنویسید

.

.

.

با چشمک یک ستاره عاشق شده بود
با ساده ترین اشاره عاشق شده بود
شب رفت و ستاره اش به فردا پیوست
افسوس که او دوباره عاشق شده بود

.

.

.

فصل بارانی چشمم ، گریه هایم دیدنی است
در مسیر عشق پاکت ، شیوه‌هایم دیدنی است
قبله‌گاه سجده هایم ، نازنین چشمان توست
در صبوری های جانکاه ، شکوه هایم دیدنی است

.

.

.

من امشب کهکشانها را سفر خواهم نمود
در ره دلدار شیرینم خطر خواهم نمود
با قلم شعری برایش می‌سرایم ، شعر ناب
در فراقش بارش خون از بصر خواهم نمود

.

.

.

بیا ای گل ز بوستانم گذر کن
همه چشمم ، به کوی ما نظر کن
همه شب تا سحر نالم ز هجرت
بیا مه گل شبی با ما سفر کن

.

.

.

جز نقش تو در نظر نیامد ما را
جز کوی تو رهگذر نیامد ما را
خواب ارچه خوشامد همه را در عهدت
حقا که به چشم ، در نیامد ما را