از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کاریکلماتور نامی است که احمد شاملو بر نوشته‌های پرویز شاپور گذاشت. این کلمه ابتدا در سال 1347 در مجله خوشه به سردبیری شاملو به کاربرده شد و حاصل پیوند «کاریکاتور» و «کلمه» است. به نظر شاملو، نوشته‌های شاپور کاریکاتورهایی است که با کلمه بیان شده‌است.

نمونه‌هایی از کاریکلماتورهای پرویز شاپور

• وقتی عکس گل محمدی در آب افتاد،ماهی ها صلوات فرستادند. 
• اگر بخواهم پرنده را محبوس کنم،قفسی به بزرگی آسمان میسازم. 
• به عقیده گیوتین،سر آدم زیادی است. 
• به یاد ندارم نابینائی به من تنه زده باشد. 
• قلبم پرجمعیت ترین شهر دنیاست.
• به نگاهم خوش آمدی. 
• قطره ی باران، اقیانوس کوچکی است. 
• هر درخت پیر، صندلی جوانی میتواند باشد. 
• برای اینکه پشه ها کاملاً نا امید نشوند، دستم را از پشه بند بیرون می گزارم. 
• گربه بیش از دیگران در فکر آزادی پرنده ی محبوس است. 
• غم، کلکسیون خندهام را به سرقت برد. 
• بلبل مرتاض، روی گل خاردار مینشیند!

[گزینه کاریکلماتورهای پرویز شاپور، انتشارات مروارید، چاپ اول، ۱۳۷۱